GÜLYÜZLÜM’E HASRET (205)

Hasta olalı da üç yıl olmuştu.
Kader gül yüzlümden ayırdı beni.
Tutmaya çalıştım elimden uçtu.
Çok zaman geçmedi daha da yeni.
Kader gül yüzlümden ayırdı beni.

Bin bir dert ile de yeksan yaşadım.
Çok çalıştım ama başaramadım.
Ecel bu; elimden aldı, şaşırdım.
Asla unutamam, unutmam onu.
Kader gül yüzlümden ayırdı beni.

Geçmişin bir kısmı bayramım oldu.
Diğer bir kısmı da boranım oldu.
Otuz beşinci yıl yıkımım oldu.
Sevmeyeni yoktu, çoktu seveni.
Kader gül yüzlümden ayırdı beni.

Yanar şu bedenim yanar kavrulur.
Esen her rüzgarda yürek savrulur.
Her an her dakika aklıma vurur.
Ölüm ne zamandır, yoktur bileni.
Kader gül yüzlümden ayırdı beni.

Rahmet diliyorum sevdiğim cana.
Dualarım saygım ulaşsın ona.
İki güzel oğul bıraktı bana.
Arkasında çoktur dua edeni.
Kader gül yüzlümden ayırdı beni.

Onu çok sevmiştim hem de öyle çok.
Ondaki güzellik hiç kimsede yok.
Acısı hasreti sinem de bir ok.
Kötü bir hastalık ölüm nedeni.
Kader gül yüzlümden ayırdı beni.

Özümde sözümde onun yangısı.
Öyle çok ki acı desem hangisi.
Kanatır içime çöker acısı.
Onu çok sevendi Ateş İlhan’ı
Kader gül yüzlümden ayırdı beni.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 20/12/2016 Salı
Yayın : 21/12/2016 Çrş.
www.edebiyatdefteri.com/siir/1066721/