Yalnızlık kökü sağlam sarmaşık
Geçmiş gelecek damarlarına dolanmış
Alışkanlıklara gebe yıllar…
Doğum saatini hiç atlamazlar
Salınmaktan usanmış susuz kalmış turna
Son bir kırıntı kalmış tırnağında
Adı umut solmazsa ay kararınca

Dolu vurmuş düşlere fırtına tipi
Güneşin asık yüzünde çizgiler belirdi
Yağmuru okşuyorken bulutun sol eli
Menekşe döküyor mor çiçeklerini
Kim bilir bahçıvan mı incitti…
Gülen yüzüyle umursamadan mı gitti
İmrenerek seyrederken kardelenleri
Narin yaprağının tuzu saksıya değdi
Taş binalarda çoğalıyor yalnızlığın nesli

Ağla gizli ya da aşikar
Hislerin güçlü güçsüz kaldırımdalar
Yanar dibe vurduğunda yıldızlar
Düşlerin ayak sesi gibi karanlıktalar
Tapınakların duvarlarında ağlarken güvercin kanatlılar
Şeytan avcı olmuş boşluklardan sızar
Dilek ağaçlarında kilit mi var
Bataklıktan çıkıyor dalmış hülyalar
İnançlar menekşeyi kardelen yapar.

Zühal Z…
14.04.08