Asılsız, inkârsız ve önsözü olmayan:
Biraz da sıra dışı ama farkındalığın izinde
Nüktedan bir günce sefiri olduğum gecenin
Hangi beyhude buklesi ise
Yüreğime dolanan.

En aykırısından bir aşk ısmarla,
Demelerin sükûtu derinde küflü bir yara.
Eşiğinde sancıların,
Sencileyin çıkmak yola:
Kâfir gömütünde.

Nadir oldukça nazenin;
Sergüzeşt mahalde yüreğin kibirsiz seyri,
Darmaduman boyutsuzluktan arda kalan o izbede
Pejmürdeliğine toz konduramazken üç beş kelamda
Gizlediğim tecridi laneti o ölümsüz imgelerin:
Kaba saba günahlara denk düşmediği
Adı olsa da zifiri gece,
Goncalarına dokunmaya kıyamadığım kırık dalın
Boynu bükük gülü,
Demli nüktedan haznesine sığdıramazken
Mecrasız aşkının soluk teninde
Bir düş’e rağbet etmişken
Yine de düşe kalka israf ederken ömrü…

Gönle çekili o perdeden sızan
Gün ışığında saklı tek bir duada bile
Kerametini aşka denk ettiğim
Tüm hezeyanları da ört bas eden.

Kibirli aşkların soytarı imgelerinden sızan
Öylesine bir hegemonya.
Devrik kelamlarda yitip giden aklın emareleri
Yine boyutsuzluğun ihlalinde sırtlanmak ihaneti,
Yeniden doğmalara gebe gece
Konuşlu evrenin zifiri teyakkuzu.

Batıl bir yürek de değil aslında
Kirli dünlerin neferi vicdani bir külfeti buyur eden
Rahmeti tensel ve tinsel dokunuşlara mundar diyen
Tekeri kayıp nidalar iken sükûtu delen
Göremediği itibarı kucaklarken
Yüreğin mimarı.

Demli serzenişler,
Densiz buyruklar,
Sefil ve bağnaz bir tınıda eklem yerleri ağrıyan
Yaşlı dünya:
Sen misin vebali boynuma?
Sen misin delen mimlerin tek engeli?
Boyunduruğunda gömülü ne çok ölü terennüm,
Sulak arazilerde çağlayan gönül gözüm
Biraz da sakıncalı hayli ifrat onca tahakküm
Yine dil yarası demelerle,
Geçerken zaman;
Kıyısından bucağından aşkın
Tırtıkladığım ölümlü seferin ölümsüz nidası
Haybeden kanatan yüreği.

Asılsızlığı kayıtlı tutulu tümden tekil dirayeti sorgulayan
Bağnaz sancılarda,
Gönüllü gönülsüz tefrikasında
İzlek bildiğim hüznün kayıp coğrafyası
Bedelli ölümlerden sızan kansız cinayetleri
Doğuran günbegün o ikbalin
En acı sürgünü
Yine ilah bildiğim aşka yüklerken
Ömrün ezeli ve ebedi cefasını.

Gün bugün, demeye ne hacet
Yarın burada olacağımı kim söylediyse,
Yürek yine O’na emanet.