Sonlar tutuklu bir günce bir matem,
Debdebeli bir çöküş aklın sınırlarında,
Tokadın vesvesesi
Yine ve yine akıl tutulması.
İstikrarlı vazgeçişler,
İmansız insan mı yandaş birbirine
Tozutan coğrafyalarda can pazarı,
Vebali bir keramet kadar da nabzın atmadığı,
Yorgunluğun katmanı yine beyhude,
Keza görmekten imtina ediyorsan
Ne bu cüret ünlemlerin sığınağı adeta
Mahremin anlık rükûsunda,
Bir eksik bir fazla…

Takılı kancanın ucunda son rötuşu yine Tanrı’nın,
Asılı kalmaksa gök kubbede,
Soysuzluğu vahşetin,
Mecalsizliği ölü imgelerin,
Kaynak yapmaksa aklı vicdana,
Kaybolmuşluğun suretinde mi saklısın?

Ellerinde hüzün birikintisi,
Çağlayan bir çocukta asılı kalmalıydı oysa terennüm:
Sıcağın katmanlarında esrikli soğuk kadar
Mabedin devingen mahiyetteki serseri yorgunluğun,
Az sonra kopacak kıyamet, demekse esefli yüreğin
Kayıp tekeri,
Bir muallim ant içmiş mateminde
Saklı tuttuğu yetimleri,
Bağdaş kurmaksa eleme en alası
Yine süklüm püklüm tembihlediğim yüreği
Mimlerken gök gürültüsü.

Hanidir hazan,
Ansızın sırtında kamburu aralığın,
Kasım sonrası depreşen bir yangın
Aralıksız tufanı devirdiği hangi milatsa
Bin bir mihrakta asılı ikrar,
Gönülsüz ölümlerde bağlı basiretin ahkâmı
Desek de;
Aykırılık pompalıyor insan hüviyeti,
Satılmışlığın sefasını sürerken
Böbürlenen dolambaçlı nice fail,
Gök kubbede asılı oysa hürriyet,
Mahremin ayak seslerinden uzanan boyutsuzluğuna
Cinnet geçiren emsalsiz bir ırk yine
Sefaletin Tanrısı.

Bir köşede hidayeti kucaklayan sefaret
Dip yangınları asılı yine nice coğrafyada
Ve süklüm püklüm duvar izleri,
Yana yakıla ağlıyor esaret:
Devingen rötuşlar
Bil mukabil cehalet:
Yansıması mı acıların?

Kimine zor kimine kolay,
İndinde bir matem bir rahle;
Soluksuz kalışların esefi yüklü oysa
Bir ketum darbe insanın isyanı:
Derinde çok yüzeysel,
Yüzey denen neye mi delalet:
İnkâr etme cakanı,
Teğet geçen saflığın kırık sol kolumu yoksa
Kucaklamaktan acizsen;
Kınında ahkâm yürek hepten serkeş,
Dirilen bir bukle de olsa vicdana teyelli,
Ansızın ölmeyeceğin ne malum
Söyle insanlık?

Pejmürde istifli rotalar,
Nasıl bir hengâme oysa kaderle tokalaşan
Debdebeli hüzünler:
En mahremde tutuklu serzeniş,
En yoksunda mevcut varlıksız terennüm:
Yine de saf tuttuğun o istikamet
Yol yakınken serbest bırak vicdanını;
Geç olmadan sar sarmala mazlumu,
Yarına da kalmaz yanında da
Ey mendebur illet
Ki tekerinde ne yoksun ne sonsuz,
Kınında biteviye görünmez sandın değil mi?
Hidayetin kucağı,
Matemin uyruğunda körebe oynayan
Rötuşunu yaparken şeytan.

Mücbir yangınlarda ölmeyeceğin ne malum
Yeter ki çöz zincirlerini,
Çömel en yakınına inancın,
Görmezden geleceğini de sanma
Sona adım adım ilerlerken de yüzünü dönme,
Öde borcunu hadi.