Elyaf bebekler,
Gözsüz huzmelerde ikame eden
Derviş satırlarım:
Yok olmaya meyilli
Ve kuyruk sokumunda biriken anlamsız sızı:
Ölümlere gebeyim bu gece,
Birikintilerde ihlal ettiğim insanlığın sınırları,
Batılı belki de nazenin bir darbede
Kovuşturduğum ilk elim.

Elem yüklüyüm sihrinden soyutlandığım güncem,
Biraz da tutarsızım kaç zaman,
Sandığımdan çok öte emin olduklarım,
Ceberut bir gölgeye verirken paye onca insan,
Kim bilir neylerim sarkıtında aklın,
Kayıtlarına da şerh düştüğüm
Yazmadığım şiirin:
Şirin buklelerine hatim indirdim
Yorgan döşek tüm imgeler,
Hayli yorgun Tanrı’nın mabedinde.

Tüm tedirginliğimin dibe vurduğu
Sakallarını kestiğim yarınlarda biriken isyanım:
Hayli küflü ve zahmetli,
Kıyılarında makberin sanırsın ki
Dünden razıyım ölümlere:
Patavatsız duraklarında yorgun zihnin,
Kıyamadığım kaçıncı yalanınsa
Belki de doyamadığım seyrine,
Bir o kadar muteber bir yalnızlık
Yine zehrini içime çektiğim
Gri sisin teneffüs ettiği nice mahrem imde,
Soyutladığım bir cümleyi de sattım dün gece,
Aklımın koridorlarında nakşeden
Hayli nazlı bir reçete
Mahir bellediğim tüm lehçe,
Azınlıkta olsa da sevenim,
Azımsanamayacak kadar sevgiyi lehim ettim
Dünün yorgunluğunu kazırken benlikten,
Teyit ettiğimdense tehir ettiğim:
Bil mukabil hayat.