4
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
920
Okunma

Sen emsalsiz dünyanda
Kendi kalabalığında konuşurken,
Ben yalnızlığımda çok şey düşünüp
Avaz avaz suskunluklarımla
Avunurum.
Çaresizliğimin dehlizlerinde
Kaybolurum.
Bir kayboluş hikâyesidir ömrüm
Bir varoluş mücadelesidir nefes alışım
Sen bu hikâyenin baş kahramanı
Adımlarımda yanımda dur/a/mayan
İyiyi kötüyü görmeme sebep olan
Varlığınla değil yokluğunla büyüdüğüm
Açlıklarımla doyup
Yokluğunda gülmeyi öğrendiğim
Sensizliğimde
İçimde sevi gülleri büyüttüğüm
Ah gönül kuşum
Ah ömür yokuşum
Beni böyle biçare
Beni böyle öksüz bırakan/ım...
Söyle
Söylesene!
Ben
Öksüz
Kimsesiz
Bu koca dünyaya
Nasıl kafa tutayım!
Nasıl konuşayım
Sus/tum...
.
[NazanK.Sarıkaya]
5.0
100% (6)