Kendim; için için yanayım derken,
Hicran ateşiyle kül ettin beni...

Ben sevgiler sundum çiçekler gibi,
Mihnet kapısına kul ettin beni...

Sam vurdu da şıvgalarım kırıldı,
Meyvesiz ağaca dal ettin beni...

Başım alıp gittim sahra çöllere,
Mecnunlar misali del ettin beni...

Her nefes yanında çarpardı gönül,
Uzaklardan bakan el ettin beni...

Şen bülbüller gibi şakırdı gönlüm,
Dilleri tutulmuş lal ettin beni...

Sinem darbelendi acı sözlerle,
Gönül hicranına yol ettin beni...

Ben umut bağladım dağlar misali,
Gönül defterinden sil ettin beni...

Ruhunda ümitler sevgiler ölmüş,
Kabristan yolcusu sal ettin beni...

Şen ,şakrak vakitler geride kaldı,
Gönül viranemde kal ettin beni...

Pembeler giyinip muhabbet kurdun,
Siyahlar içinde al ettin beni...

Ben değer vermişken doruk misali,
Dilenci ağıdı dil ettin beni...

Bir gün sende düşer toprak olursun,
Hicran hanesinde dul ettin beni...

Tabutun üstünde gitsin gelinlik,
Konuma komşuma zül ettin beni...

Yüce hesap vardır bir gün ukbada,
Koklanıp atılan gül ettin beni...

Dallarım kurudu soldu yaprağım;
Gözlerden boşanan sel ettin beni....

Musa DOĞRUER(Teslimi)
16 AĞUSTOS 2015.