her şey kapkara
duman çökmüş şehrin üstüne
fareler gizlenmiş
sarıklılar gizlenmiş
Ülkem bir kez daha görünmeyen yerinden kanıyor
ve Adana cayır cayır yanıyor.



kuzular meliyor kapkara camların ardından
kapılar kilitli
alev yüze
alev göze
alev kalbe vuruyor
yetmedi mi koyun gibi bakışınız desem de
Adana cayır cayır yanıyor.



yüzleri kirli
kalpleri kirli
menfaat tavan yapmış
oyun üstüne oyun oynanıyor
can pazarı kurulmuş kimin umrunda
pis sakallarından din’in üstüne kül yağıyor
ve Adana cayır cayır yanıyor.



analar babalar kaldırım taşlarında
umudun karnı ağrımış
bir adam küller arasında evladını arıyor
gözlerden yağmur damlıyor gecenin koynuna
soğuk iliklere işlemiş
çocukların çığlıkları insanlara bakıyor camdan
susmuş gece
gözleri pörtlemiş yıldızların
herkeste bir umursamazlık baş vermiş
sıksan canı çıkacak
her taraf irinle dolacak
doğan günün utancından yüzü kızarmış
sebep olanlar pişkin pişkin gülüyor
Adana cayır cayır yanıyor.



kaç promil alsam tekrar güler yüzüm
ayık kafa çekilmiyor hiç kimse
ve benim içimde nefretin alevi büyüyor
insanlığa inancım tükendi
Adana gibi yanıyorum cayır cayır.



Ayvazım DENİZ