Su taşımayla dönmez değirmenin lak taşı
Yıkık bir harabeden ev hane olmaz Leyla
Sevenin giden için dökülse gözden yaşı
Gönülden filizlenen çiçekler solmaz Leyla
Kulu ağlatan kulun hiç yüzü gülmez Leyla


Kaç mevsim geçti bilmem çoktandır gittin burdan
Dün gibi sızlıyorsun sol yanmda ta şurdan
Belki çıkıp gelmezsin girdiğin o çukurdan
Acılar ırgat olsa aşk çayın yolmaz Leyla
Değer görmeyen insan pek kıymet bilmez Leyla


Desinler unutmuşsun anmıyorsun adımı
Gören var hayatına almışsın bir adamı
Kötü diye konuşur edip dursan yadımı
Boş urban çer çöp ile dol diye dolmaz Leyla
Nankörler kesesinde pul akçe bulmaz Leyla


Gün gibi aklımdasın kalbim senle çoşuyor
Gönlümün deryasına hasret dolmuş taşıyor
Bu divane sevdiğin gelirsin der yaşıyor
Özleme reva yürek özlemden yılmaz Leyla
Kötü olan dilleri iyilik çelmez Leyla


Şarkılar seni anar türkülerde sen varsın
İçimde yanıp duran onulmaz korlu harsın
Temmuz’da üzerime yağan amansız karsın
Zalimin yüreğini mehamet delmez Leyla
Yaşanan bir maziyi kimseler silmez Leyla


Her anım ayrı hüzün yolunu bekler gözüm
Sana mektup yolladım oku eyle bir çözüm
Ya gel yada hiç gelme bitsin ertık niyazım
Çıkar arayan dostan hayırlar gelmez Leyla
Mazlumun gönül ahı kimseye kalmaz Leyla


M.Kılıçel