Üzerime yağar zembheri karı
Sırtımı üşüten çuldan usandım
Köz olmuş içime namerdin harı
Şu fani dünyadan kuldan usandım


Hasretti bağrıma mühürle basan
Yüreğime binbir özlemler asan
Beni her dakika derinden kasan
Gurbetteki kahır zuldan usandım


Aşka kalmamış pek itimat güven
Sevdiğine sırtın dönüyor seven
Bugün canım cicim yarınsa döven
Sevdayı inciten elden usandım


Yazarsam kâr etmez çizsem ne çare
Mülakatta kalır yok istişare
Şarkılar derledim bilmem kaç kere
Mızraba değmeyem telden usandım


Lefazanın beli etmiyor yönü
Kendine bulurmuş meşkale konu
Asılsız sözlerin kesilmez önü
Yalanla yoğrulmuş dilden usandım


Art niyeti içte kin olup taşan
İki yüzüyle bal yalağa koşan
Dostunun kabrini sırıyla deşen
Riyadan savrulan külden usandım


Ölmeyecek gibi umursuz gezen
Fakir fukarayı mal mülkle ezen
Münferit elekten badeler süzen
Yoksulda olmayan puldan usandım


Ne yapsam kavuşmaz her iki yakam
Ondadır hayatla gırgırım şakam
İstediğim kadar kafama takam
Rızıkım çiğneyen selden usandım


M.Kılıçel