"A" şehrinden "B" şehrine kimse gitmiyor.
Muslukların işbirliği doldurmuyor havuzları.
Kendini ayrı bir havada hissediyor değer verilen "X"
ve
Yokluğun,
Altı delik ayakkabı gibi ıslatıyor çoraplarımı.
Ben çokça ayakkabı boyadım
Ordan biliyorum.


Bilincim azatlığın zirvesinde diş çemkirirken,
Sen şiir diplerinde mısra arıyorsun yanlızlığına
Bir göçebe çadırında yüzünü tanımlıyorum dağ yamacına.
Üstelik yağmur damlıyor.
Islanıyor işçi durağında bekleyen çocukluğum.
İçinde ortadoğu geçen bir haberde ölü bulunuyor mizacım
gereği kadar üzülüyorum
ve az ölüyorum
Annemde yok
Taksici, devrik gözyaşlarıyla bana ağlıyor.
Kayda değer değilmiş
Olsun.
Ben yinede ölüyorum.



Güneş seni bilecek,
yıldızlar seni bilecek
Kozmolojik bir haber gibi alt yazıyla geçeceksin gözleriminden.
Seni anlatan bir hikayeden sürülecekmişim.
Olsun.
Sırası değil ama
şimdi bir taş verde kırayım kafamı
Bir makas verde kalbimin balkonuna asılı duran k/adını keseyim.
Yüzün atsız gidilmez bir yol gibi,
Bir nal verde sana geleyim.



İki heceli seviyorum seni
En deşifre edilmiş öznemsin cümlede.
Bütün harfler görgü şahidin
Parantezler basıyor aklımı
Uykum çalınıyor ben seni şaraba anlatırken
Saat kaç bilmiyorum
Keçilerimi kaçırıyorum bozkurlarında
Birazdan bitecek Tanrının resmi
Sokak kedileri intihar edecek.
Sen kolumdan düşeceksin
Kaybedeceğim seni bir toprak parçası gibi.
Büsbütün vatansız kalacağım biliyorum...




pynst_