Martaval bir günlük…
Dik alası imlerin; hayli yoksun hayli derin
Hayli de yorgun nüktedan seyri
Düş bildiklerimin ardından okuduğum hangi rahmet ise
Bir kelamda tozutuyor evren:
Ya benimsin ya benimsin…

Aykırı zamanlardan dokunan bir lehçe
İçine saklandığım şiir:
Yorgun dimağların bir öğretisi adeta,
Sırık bir tümcede ve somurtuk bir imgede
Takılmışlığı kelamın arsız bir tezahür
Yine devinen benliğin düzene isyan bellediği
Tekil bir beyanat sırıtan belli belirsiz,
Karanlığa konuk olan tutarsızlığımdan arda kalan,
Gönlümü azat etmiştim oysa.

Sislerde yitip gittim.
Donuk bakışlarıma kıyan evrene küstüm önce,
Makberi kayıp bir tümcenin girizgâhına rehin bıraktım,
Önce gittim ve döndüm yeniden;
Kıpraşan asaletimi de uyduramadım düzene:
Kanıksamaktı oysa payıma düşen,
Bir lütufmuşçasına çalakalem yaşarken
Denk düştüm bir sihre:
Elinde tuvali bir ressamın peşi sıra düştüm yollara,
Derken o da gömdü tasviri içinde bir resmi
Ve bağ bozumuna denk düştü zaman,
Irgat bir gölgeye sordum yolu:
Kem küm etti anlamsızlığın lehçesinde ve
Buyur etti köhne kalbine.

Alamadım önce kendimi ve boyun eğdim,
Yorgundum hayli
Haybeden yitenlere okumak olsa da nice rahmet
Döşek bildim kıbleyi ve
Tanrı buyur etti ansızın,
Öncesizliğime kızgın ve pervasız bir kul olmanın ötesinde
Rahman bir gönle dönüştüm,
İz bilmez yol bilmez bir mevta imişim meğer önceleri,
Yeniden doğdum şafağın eşliğinde.

Kumral sancıları adeta
Geceden akan kan,
Doya doya kanıksamakla mükellef
En densiz itirafı bile gölgelemek
Kırık bir nizamda,
Pejmürde yetilerin sağanak olduğu
Kambersiz gecelerde.

Tırnak arası kiri yalın ve sefil dervişin
Sanma ki en büyük günahtan yok farkı
Demelerle geçen ömrün erbabı
Üç beş fani hece,
Kınında ne isyan ne yalan
Yine de beyhude hele ki
Kutsanmış öğütleri anamın
Baş tacı yaptığım sevgi örülü
Muzip dertlerimin…
Nasıl da bir ikilem
Mutlulukla hemhal
Yine de basireti bağlanmış bir güncede
Derinden efkârlanan.

Aşkı rahmet bilen öfkendense
Hali hazırda bir ganimet misali
Bulmuş olmayı arzuladığım
İç yankılarım:
Duyulmaz ya da görülmez mi sandım da
Makber belledim her şiiri
Ölümden soyutlanmayı ikrar bilen
Bir dervişin nüktesinde,
Damıtıldığı gölgeler kadar gidip gelmelerle geçerken
Hidayet bildiği doğrulara yapışmış da sıkı sıkı,
Her nasılsa meczup bir lisanda
Körelen sevdaların ilmik bildiği bir boylamda
Yoksunluğa razı ezelden.