feleğime
dilim döndüğünce hâl hatır lakırdısından sonra
diyemediklerimden ötürü gözü açık gitmenin endişesine
sorgulanan ama seçilemediğine rağmen dayatılan yaşamlara
efkâr deminin ortasında sormadan biten sigaraya
ve ara ara tutukluk yapıp yazmayan kaleme inat
ithafımdır


(hiçliğin törpüsüyle eksildim öfkemden
ama zemzem ile yunmadı ağzım
sinkaf belki dökülür dilimden
budala devranı döner bilsin
keser körelmiş sap kırılmışken
vur hele gücün yettiğince namın sürsün
kimse buyur etmez de seni
kovulmazsın bu sineden )

Çorak yaşamların bahçesinde
Baht tahtırevanında iken
piç mutluluklar
bir yudum su için etek öper
köksüz umut filiz vermeyince
sövmeden yana güç sana yeter
en efendisi adına kahpe der
şaşırmış ve serseri
gelincikler açar çoraklarda
en kısa ömürlüleri bahçenin
en güzel onlar ölürler
çorak yaşam
kiminin yazgısıdır alnına
kimininse seçtiği yoldur
mahşerde açılır defter
sur vakti mizanda belli olur

murdar aşkların ikliminde
güneş âlâ parlıyor
lâkin üşümeye gör
şifa niyetine dahi ısıtmıyor
aşkın adı ağır
hürmeten ve ayıp olmasın kabilinden
yanağa değince kuruyanından
akıyor zorlayınca iki damla gözyaşı
dudaklar ha bire öğütüyor
değirmen misali
“vazgeçtim senden ötesinden” i
ama elek ince eliyor hayrı yok kimseye
en dişe dokunan yanı
kılcalların rahatlaması
şehvet güçlü olduğu kadar korkak
hep acelesi var giderken giyinir
korkusu ardındaki pişmanlıktan bilinir

(devran döneninden değilse de
“al gülüm ver gülüm” hâlâ geçer akçe
şimdi
hâli bildiğimden ehilim
ve nidasız bir sineden kovulmayacağına bedel
ver benim olan günleri usandım çalmaktan
zoruma gidiyor hem hırsız denmesi
üstelik yaşamı çorak aşkı murdar
tüketenler taifesindeyim
yeşillikler ve mısmıllar başkalarına kalacak
düşünürsen amme hizmetindeyim
verdin
kamburunu canım ile doğrultayım
bir ömür daha sana borcum olsun
vermedin
sen kahpesin anan kapatma olsun)