i l k n o t
bir vaveylâ değildir bu
mana imbiğini kıranda ben değilim
bendenin elindeki bu tastan
damıtılmamış içeceksin
sonrası azatlık olsun gamzenle mühürlediğin

m e r a m
aşk od unda yanmaya heves ederken
sönerim bilmiştim vuslatın nihayetinde
dokundukça harlandı ateşim
yakan sen suç cahilliğimde

haramilerin mağarasıydı adın
bin sorgucuya söylemedim
ezaya ah yakışmazdı aşığa
kanadım yaramı tuzla besledim

cünüp bir hafızın mahcubiyetiyle
diz çöktüm aşkın rahlesine
gözlerin hıfzımı açan
yedi renkliydi yeşilinden mavisine
seni günahın karanlığında
yıldızları kandil yaptım da ezberledim

v e l h a s ı l
arzum seninde bende olman değil
ateş şöleninden aç kalkmışım
ağlasan gözyaşın ihsan değil
medetme imbik kırılmışken
aradığım artık mana değil

d i p n o t
gamzenle mühürlenmese de azatlığım
merkebi gönle bakmayan her kervanda yerim var
cebren zapt eylesen ruhumu
isyanım ferman mı dinler
bendeyi hapsedecek yerin dar