Gəl.
Yenə tənhalıq çarmağa çəkib məni
xəyallarım sənsizliyin atəşi ilə yandırır ruhumu
Hisslərimin adı sən, acılarımın soyadı sənsizlik
Əllərim saçların qoxur, yumağa qorxuram ətrin gedər
Bir payzı gecəsi sənsizlikdən xatirlərimi asıram
Gözlərimdən səmimiyyətimi,canımdan ruhumu,
Xatirələrimdən isə özünü aldın qadın.
Dünyanın yükü sanki çiyinlərimdə
Kim bilir bəlkə sənsizliyin əzabıdır bu.
Əzginəm biraz dərdlərimdən ilham aldım
Nə gücüm var sevməyə, nə göz yaşlarım var ağlamağa
Gəl ey ruhumun bəstəkarı, bir yaralı ruhun məlhəmi ol
Sol yanımda ağrı var bu ağrının adı sənsizlikdi
Acılarımı yoxluğun, yalnızlığımı sənsizlik dəfn etdi.
Sevginin qanadları qaldırmır, bezgin cismimi
Rəngsizləşmişəm bir rəssamın fırçasında
Saçlarından əllərimi,gülüşündən gözlərimi edam etdim
Yalnızlığı qucaqlayan qollarım,
səndən uzaqlaşdıran ayaqlarım var.
Gəl son dəfə məndə olanlarını apar
Dağınıq otağımda itib-batmasın.
Gəl ey dağınıq dünyamın səliqəli şeiri
Qarışmış şairin, səliqəsiz misralarında,
izlərini yox et.