Mevsimlerden bahardı günlerden ise pazar
Dünlerimi karalı koyup gittin Hazal’ım
Buz sarmıştı gönlümü donmuştum azar azar
İçerimi yaralı koydun gittin Hazal’ım


Ne çok hayalim vardı yok ettin sızım sızım
Aklıma her gelende dolarda durur gözüm
Destanları derledin sana kâr etmez sözüm
Yüreğimi paralı koydun gittin Hazal’ım


Bırakmadın aklımda yarınlara tek bir düş
Baharmı koydun zalim geçen zamanın hep kış
Yokluğunda her daim bağrıma basarım taş
Hicranımı sıralı koydun gittin Hazal’ım


Ondan şafak aymıyor çehrem karanlık asi
Acı keder fark etmez nedir kim kimim nesi
İç dünyamda yükselir kısık isyanın sesi
Düşlerimi aralı koydun gittin Hazal’ım


Yeter artık çıkda gel kalmadı mecalim yar
Bilsen sana ne bitmez tükenmez özlemim var
Yokluğunda inanki bu istanbul bana dar
Mutsuzluğa kiralı koyup gittin Hazal’ım


M.Kılıçel