GÜLYÜZLÜM ACİLDE (170)

Ey benim gül yüzlüm biricik eşim.
Bugün ikinci gün evden çıkışın.
Dönemeyeceksin bunu bilirim.
Üzdü hepimizi acil yatışın.

Hacettepe acil yoğun bakımda.
Yatıyorsun gülüm yaralar onmaz.
Doktor iyi bir şey demez hakkında.
Bu nasıl bir dertmiş çare bulunmaz.

Acın yüreğimde dopdolu bir dert.
Bir açsan da görsem güzel gözünü.
Uyutuyorlarmış yirmi dört saat.
Uyanıkken son kez görsem yüzünü.

Çokça araştırdım olmadı çare.
Çaresizliklerim çaredir bana.
Bu dert yüreğimi eyledi pare.
Yanıyor yüreğim nasıl dayana.

En büyük arzumdu tedavi olman.
Ümit vermez doktor yokmuş çaresi.
Günden güne artar gönlüme dolman.
Sen canımın canı yürek paresi.

Gül Yüzlüm sen benim gönül gözümdün.
Ben bakardım ama pek göremezdim.
Görmediklerimi hep sen görürdün.
Böyle bir sonucu hiç beklemezdim.

Gül yüzlüm meleğim bir taneciğim.
Gönlümün sultanı hayat ağacım.
Benim yaşam koçum güzel çiçeğim.
Bil ki, sensizliğe ağlayacağım.

Çok seviyor seni Zayi Ozan’ın.
Birlikteyiz bur da yoğun bakımda.
Bunca yıldır sana şiir yazanın.
Helali hoş olsun varsa hakkımda.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 21/06/2016 Salı
Yayın : 31/10/2016 Ptsi.
www.edebiyatdefteri.com/siir/1055893/

Şiirin hikayesi :
Sevgili eşim Güler Hanımı 20/06/2016 pazartesi günü
ikindi vakti Hacettepe Hastanesi acile getirmiştim.
Orada yoğun bakıma alındı. Ertesi gün, yani 21/06/2016
tarihinde ona refakatim sırasında kaleme aldığım şiirim.
(27/06/2016 Pazartesi günü saat 03.10 vefat etmişti.