2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
943
Okunma
Kayıp olmaya yüz tutmuş dostluklar
Bir lodos estirirsin denizlerden şehre
Ellerinle çakarsın kirpiti caddelere
Acı hatıralarım yanması da tek kazancımdır
Senden arta kalan karımdır
Bir okyanus dostluğumuzu
Terkedeceksin bir iki kuru gürültü söze
Ne hacet var karnından konuşmaya
Sahne boş çık perdenin önüne
Ne ben nehirim
Ne de sen deniz
Ne ben Mecnunum
Ne de sen Leyla
Geceyi seversem
Sanma kendini yıldız
Ardından peçete peçete ağlayamam
Bel ki de bir katran gölgesi
Serinliğinde huzur bulacağım gidişine
Dönme çokta muhtaç değilim
Sabaha tekrar doğuşuna
Sende belki
Telefonun her çalışında o mudur diyeceksin
Boşuna bekleme
Sen gözyaşlarının düşüşünü
Kendi pecetenle sileceksin
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz