Yıl 2016.Erdemli Lisesinin Bahçesinde oturup çay yudumluyorum.

Kurşunu kafama sıkıp gitmek varken
Acılara direnip hayatta kalmanın zaferini kutluyorum .....

Ne çok özlemişim meğer sevgilinin kokusunu
Okşamasını yarin siyah saçlarını.
Özlemişim hastane polikiliniklerinde sıra beklerken
Şimdilerde birini ziyaret etmeyi.

Meğer ne kadar da çok özlemişim
yağmurun,dolunun bağ evimin çinkosuna vuruşunu
Bir bebeğin gülüşü gibi
Ya da zifiri karanlığı gökten kovan güneşin
Akdeniz sahillerinden bana göz kırpışını.

Hatırlıyorum:
Ankara garında Mersin treninin bir saat rötar yapacağına sevinişimizi
Sende hatırlıyormusun sevgilim?
Gözlerimin dudaklarında sonsuz kere dans ettiğini.

Atatürk’ü özledim,dağların karı özlediği gibi
Yalan olmasın.
Ayrıldığımızda seni de özlemiştim.
Bütün ka-ları seviyorum.
Kankamı,sütkamı
Sevgi adına etiketlenmiş,pkk hariç şerefsizler!

Radyoda Mustafa Yıldızdoğan Türkiyem’i söylüyor,
Çanakkale savaşlarını hatırlıyorum.

Ne kadar da çok özlemişim
Hani Malatya’ya trenle giderken
Ceyhan’da kafamızı pencereden çıkarıp
Karpuz tarlarını doyasıya seyrettiğimizi
Özlemişim
Hatay’ı Serinyolu
Aras nehrinin bir kadın gibi Anadoluyu terkedişini seyretmeyi.

Ne de çok özlemişim
Sen Sebastiyan da durup
Andrea Beceli’den ’found my love in Portofina ’şarkısını dinlerken
Sokrates’in gözyaşlarını Bizansın tapınaklarına akıtışını doyumsuzca seyretmeyi

Hatırlasana
Sene 2008 İstanbu’lda Sen Piyer kilisesinin önünden geçerken
Bir gün çanların benim içinde çalacağını söylemiştin.
Daha çok var demiştim
Dante’yi hatırlatmıştın bana
Gülümsemiştik....

Çok özlemişim
Denizin beni tuttuğu halde
Faceye bir fotoğraf atmak uğruna
Boğazda tekne turu atmamızı...
Bende o zamanlar gözlerinde tutuklu kalmıştım.

Biliyor musun o an gerek yoktu sevdiğini söylemeye
Dudakların temmuz sıcağı gibi yakmıştı içimi
Yine de ne çok sevdiğini söylemiştim
Gülüşmüştük...

Ne de çok özledim
Galleriadan Seyhan nehrini seyretmeyi
Orhan Veliyi dinler gibiydim...
Gazinolar geldi aklıma Seyhan’ın kıyısında
Konsamtris öpmüştü beni ilk
Yalanı yok sen tadı vermemişti...
Ondan sonra kimseyi de öpmedim senden başka sevgilim.
inan ...

Albatrosları özledim,zaman gibi uçuyor üzerimden
Benim hiç muhabbet kuşum olmadı ki
Babamın taş evinde güvercin uçurmayı özledim.
O şimdi sonsuz özgürlüklerde.

Şimdilerde uçakları göçmen kuşlara benzetiyorum
Sense Akdeniz’in kızgın kumsalısın aşkım.
Ört kendini üstüme
Sana sevindim.sağlığına kavuştuğuna sevindim.
Şair Kanuni der k;
’olmaya devlet cihanda bir nefes sıhhat gibi’
Şükrettim Allaha binlerce şimdi olduğu gibi.

Şu an bahçede top oynayan öğrencilerime gülümsüyorum
Onlarda bana el sallıyor.
Ders anlatırken hayattan ders almayı öğrendim.

Türkçesi kahkaha atmayı
İngilizcesi gülümsemeyi
Ne kadar da çok özlemişim meğer.......