batan günün kızıllığı
oynaşıyor saçlarında
hüznün gölgesi yüzünde
başın avuçlarında
gözün ufuklarda ne arıyor çocuk
ölü kuşlar için üzülme sakın
uzun göç yolculuğuna
nefesleri yetmediğindendir düşmeleri
yeni yavrulara bak
nasıl da cıvıldaşıyorlar dallarda



at artık sırtındaki o koskoca küfeyi
dünyanın yükünü taşıma boşuna
geçmişin heybesine yükle kederleri
ayağa kalk ve silkin
ovala gözlerini
sanki rüyadan uyanır gibi...



bir türkü düşür diline şimdi
9/8 lik olsun, oynak ve neşeli
ya da bir ıslık kondur dudaklarına
söylesin özlemlerini
sevdiklerini düşün
veya sevenlerini
yarınlar, dünden daha güzel olacak çocuk
yürekten inan yeter ki...



gözlerimdeki bulut da mı ne
hah! bulutmuş...
yok canım...
kim görmüş
sahi mi
ya kirpiğim kaçmıştır, ya toz
veya her neyse...
bırak şimdi beni
mutluluk bahçesinden
tohumlar çaldım dün gece
aramızda kalsın,
kimseye söyleme e mi
bak, savuruyorum havaya, cömertçe
yere düşmeden yakala birkaç tanesini
ne duruyorsun, yakalasana, hadiii...
sonra özenle ek ve sula
güldükçe güller açsın yüzünde çocuk
yediverenler gibi filizlensin ruhunda
mutluluk çiçekleri...