Deli gönül abdal ;illeri gezer,
Ağlar köşelerde yalnız divane...

Yalnızlık okunu taşıyor ecel,
Kapısı çalınmaz viran bir hane...

Sözlerden dökülür kanlı tomurcuk,
Kezzap gibi yakar gönlü her tane...

Sevmek; gönülden gelirse yaşar,
Dünyalık nimetler hepsi bahane...

Gönül mülkü para ,pulla ölçülmez,
Parayla sevdalar olmaz şahane...

Sevgi pınarının yeri gönüldür,
Kaynar gider huzur verir cihane...

Sevgiden nasibin almayan yürek,
Yaşarken ölüdür,kalsa virane....

Bülbülün sevgisi güle yakışır,
Bülbül harda ağlar ; o da efsane...

Meyhane ehline hor bakma gönül,
Gerçekleri söyler olur mestane...

Gönül şarabından kevser içerler,
Abdal olur düşer yola meydane...

Hor görme neler var ehli harapta ,
Nesi varsa verir; olur merdane...

Hak deyince ağlar; tufanca gönlü,
Dökülür inciler nur tane tane...

Musa DOĞRUER(Teslimi)
03 ağustos 2015.