Bazen iniş bazen yokuş, bazen çamur bazen toz!
Ben köyümün yollarını, geze, geze doymadım...
Koyun kuzu otlatarak, alıyorken büyük haz!
Gece gündüz yaylalarda, basmadık yer koymadım...

Pamuk tüylü kuzuların, tüylerini okşarken!
Karabaşla, o yemyeşil tarlalarda koşarken!
Hepsiyle koyun koyuna, meralarda yaşarken;
“Nerden geldi köy merakı?” Diyenlere uymadım...

Dağlarına tırmanırken, hep basamak, basamak!
Ter akıtan insanların, doğasında susamak...
Bereket ki, yamaçlarda pınar birçok, şansa bak;
Bu dağlarda susuzluktan, susan insan duymadım...

Kelebekle kırlangıçlar, vals yaparak uçarken!
Gövel ördek, büyük çaydan dupduru su içerken!
Allı turnam, yükseklerden selam verip geçerken!
Kaçar, kaçar dolaşıyor, bir gün olsun saymadım...

Ne sıcak yaz, ne de poyraz, yıldırmadı doğadan!
Ne böcekten irkildim ben, ne de kaplumbağadan...
Hiç şikâyet dinlemedim, marabadan, ağadan;
Köyüm geçim telaşında, sevgimden hiç caymadım…

Karaman-2016/09

Halil Şakir Taşçıoğlu