Anlamasın diye gözyaşlarım boşuna
Es geçtim
Rahvan bir husumete
Mağlup oldu kıstırılmışlığım
Sonra en metruk makamda
En az sızılı
İniltisiz ve istikrarlı bir ölüm düştü
Sûkutun miğferine
Gün aymadı bir türlü
Ben hiç ayamadım
Sen guslüne başlamışken günahlarının
Ben ayan beyan bilfiil
En yürekli hutbede
Saf tutan
Şu basireti bağlanmış gönlün
Çentik yediğim bölgesinde
Hazırdım ölmeye
Ancak
Dur hele
Az itaat et
Henüz başlamadı merasim
Zuhur etmedi vakit
Göbek çukurunda
El bağlayacağın an değil
Saf tutup en gerilerde
Selam vereceğin
Zaman hiç değil
Sen önce
Devşirdiğim gözyaşımdan
Es geçtiğim onca im sayacımdan
Devindikçe göğün bitiminde
Yaşlarımın istikrarından
Basireti bağlı sancılarımdan
Vicdanına sarkıttığım
Milim sapmaz pervazımdan
Hesap ver hele
Bilmezmisin ey gafil
Hak’tan öte olmaz
Baki bir rütbe
Ben bilirim
Bildiğim içindir ki
Rahmetin izdüşümünde
Pervane olduğum gök kubbe
Gömülü haznemde tutuşan
Bir kinayeden
Bin beter çıksın karşıma
İşte o zaman
Rahmeti bol bir ölümü
Yine öpüp korum başıma

Müşteba Güneş