Vurun sazı tellerinden böyle vurmakla dökülmez hiçbir çiçek dalından hiçbir çiçekçi demir kepenk ile kapatmaz dükkanını çünkü kimsenin aklına gelmez çiçekler vurun sazı tellerinden sevmeyle düşmeyecekler
bana iyi şeyler hissettiriyorsun mesela dünya güzelleşiyor gibi kendimi tanıyorum içinde özlemek geçen uzun kelimelerle gönlümüz bakkal defteri değil dedi ve bir o kadar da zarifti
sevmekle eksilmezsin hesabını sormaz kimse sana akşam gelirken getireceğin ekmeğin yüzü düşmez ev ahalisine karşı sevmeye başlayınca unutursun göğsün birkaç düğme açık kalır hep kimseyi dinlemek istemezsin güneş daima sorgusuz doğar
de ki aşk odalarımıza böyle sessiz zamanlarda oturur çırpınır ne tarafa dönsem kemiklerimin ucu de ki aşk uzuvlarımıza böyle sessiz zamanlarda batar
vurun sazı tellerinden ölmeyecek hiçbir çiçek dalından koparıldı diye sen sevmiyorsun diye gözünden yaş da akmayacak sevmekle bitiyor mu sandın ah sen yok musun sen,ahmak!
sevmek bazen z raporu olur bir esnaf için tüm yorgunluğunu çeker gün sonu bazen ufak bir çocuğun parmak uçları olur kırılmaya müsait aldanırım,aldandığıma yanarım kendimce acımadan sevmek bir gün büyürse eğer çekinmeden öperim alnından sevmeyi öğretmeyi bana bahsetmeyin sevgiden varsa eğer kulağında bir türkü vurun sazı tellerinden.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Vurun sazı tellerinden şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Vurun sazı tellerinden şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Baştaki çiçekçi ve sondaki z raporu şiire baştan sona güzel bir hava katıp ince çağrışımlar yapmış çok ustacaydı. Şiirin dili ise birkaç şey dışında kusursuz gibiydi gerçekten ileriye dönük bir şairsin yolun açık olur.. Çok güzeldi.
de ki aşk odalarımıza böyle sessiz zamanlarda oturur çırpınır ne tarafa dönsem kemiklerimin ucu de ki aşk uzuvlarımıza böyle sessiz zamanlarda batar
söylemeye çalıştıkların an be an dökülüyor yapraklardan başucumuza doğru,sevmeyi bir şey saymak sevmekten geriye kaldığı zaman anlaşılacak kıymeti kelimede kalıyor sevmek kelimede yaşıyor çoğu şey.
Ve onlarsız da yaparız tabi Can Yücel'in dediği gibi ölmeyiz.