- bir giyotin tezgahında
yüreğimi parçalara böler gibi
yüreğime sessiz kalıyordun

kış gibi soğuk bir mevsim
bardaktan boşalırcasına
gözümden süzülürken yanaklarıma
kimsesiz bir çocuğun yalnızlığında boğuldum

ve sensizliğe
çelikten zırhlı bir gömlek giydirdim
kurşun işlemiyordu
ama yokluğun tek atışta öldürüyordu

yokluğunda
bir ağacın kimsesizliğine yasladım başımı
ve uyuya kaldım
bir düş gördüm
düşün içinde sen vardın
sana sarılmaya korkuyordum
bir ölümü üstüme örttüm
giyindim çaresizliği
ve yalnızlığa meydan okudum
sonra avazım çıkana kadar sustum

sonra
sen
yasak aşk
ben illegal bir sevda oluyordum

sonra karanlık zindanlarda kalıyordum
her yağmur yağdığında
bir yol bulup sana sürükleniyordum
sayısız bir yolu
tek bir yoldan gitmekti seni özlemek
oysa çağırmayı denemediğin
her yolu denedim
sana gelmek için

gönül bahçesinde
pusuya düşürülmüş
bir karanfili
yüreğimin kuytularında sakladım
yüreğime batan
binlerce dikenin
kanamasıyım ben

acıyı tatmadan
aşkı yaşamak yok bize.

ibrahim dalkılıç

18/08/2016
22:20 izmir