Yeniden doğuşumu kutluyorum
Gözyaşı hüzün yok
Yeniden başladım inşasına
Beni ben eden şeylerin

Bulutlar dağılıyor güneş gülümsüyor
Çiçekler yapraklarıyla uzanıyor gökyüzüne
İçimde tarifsiz bir huzur
Birazda ürperti geçmişten
Hep gizlediğim korkularımdan arta kalan

Bir söğüt eğiliyor önümde
Yaprakları hışırdayarak selamlıyor beni
Bir serçe cıvıldıyor hadi gel der gibi
Ilık bir meltem dokunuyor saçlarıma
Yılların karını dağıtırcasına

Bir ninni beni kendine çekiyor
Hiç olmadığım çocuk aklıma düşüyor
Hasretiyle yandığı o sese kulak veriyor
Gözlerimi kapatıyor
İlerliyorum durmadan ilerliyorum

Çalıların arasından bir hışırtı
Duruyor bakıyorum bir kıpırtı
Yaklaşıyorum korkarak elimi uzatıyorum
Griyi geçmiş siyaha dönmüş bir anım
Alıyorum avuçlarıma renklenmeye başlıyor

Az ilerde bir kıpırtı daha
Hızla ilerliyorum ışığı sönmek üzere olan mutluluğum
Eğliyor alıyorum parlamaya başlıyor
Dudaklarıma bir gülümseme yerleşiyor
Kirlenmiş heybeme yerleştiriyorum

Bir anda ninni kesiliyor
Kulağıma hıçkırıklar dokunuyor
Hızlı adımlar ile ilerliyorum
Gözlerim hıçkırıkların sahibini arıyor
Gülleri kurumuş dikenlere sarılı bir kız
Yaklaşıyorum yavaş yavaş
Elimi uzatıyorum kurtarmak için
Başını kaldırıyor dur dokunma diyor

Öylece kalıyorum
O gözler o kadar tanıdık ama bir o kadar yabancı bana
İzin ver çıkarayım seni diyorum
Başını sağa sola sallıyor gözlerime bakmadan
Acılarına son vereyim dikenler kan içinde bırakmış diyorum
Gülümsüyor ama acı bir gülümseme

Ve konuşmaya başlıyor
İzin vermedin büyümeme serpilmeme
Hep başkaları için beni cezalandırdın
Sahte sevgiler için hep beni cezalandırdın
Korkularının esiri ettin beni
Sana her dokunuşumda hapsime gönderdin
Ben sana aydınlığı sunarken
Sen hep karanlığa sarıldın

Öylece kaldım
Ruhum bedenim donmuştu
Dudaklarımdan sadece iki kelime döküldü
Sen kimsin?
Yüzünde acı bir gülümsemeyle
Ben dedi ben
Senin hayallerin
Senin umutların
Senin yarınlarınım
Bana sarılmaktansa
Sahteliklere kucak açıp
Ölüme terk ettin beni

Başım öne eğilmiş gözlerimden sicimler akıyordu
Haklıydı
Dilim lal söyleyecek hiçbir şeyim yoktu
Ben başkaları için kendimi diri diri gömmüştüm


Şimdi
Ne işim vardı burada
Kaybettiklerim dönecek miydi ?
Kirli hayat heybeme koyduklarıma baktım
İçinde sadece küller vardı
Dizlerimin üzerine çöktüm
İçimdeki son umut ışığımı söndürmek üzereyken

Küçük kız seslendi dur
Unutma sen bir Anka’sın
Hadi doğ tekrar küllerinden
Doğ ki
Bende esaretimden kurtulup sana eşlik edeyim
Evet, ben bir Anka’yım
Kirli heybemden külleri
Anlamlarını yitirmiş duyguları
Kifayetsiz kalmış kelimeleri boşaltıp
Ellerimi uzattım küçük kıza
Ve onunla yeniden doğdum küllerimden
Özgürlüğüme kanat çırpmak üzere ….