Doğurgan bülbüller…
İffetli alabildiğine, vakur hatta cesur.
Reçinesi kayıp kozam;
Hezeyanı belli ki kalbin en titrek ritmi.
Asılı sarnıcın kifayetsizliği;
Tümden gelen varsıl bir rivayet;
Hayli demli bir yangından sızan ateş parçası;
Günü birlik aşklara mademki yüklenmiş serzeniş…

Kıdemli bir yürekten akan en defolu kinaye:
Hadi, hadi demek olsa keşke tek maharet;
Gömülü atlas yalnızlığın dirilinde hikmeti muaf
Tutmuşum madem
Ve mademki çözülmüş dilim;
Tut ve yakala ölümün kıvamı yitik dibini.
Neden demek olmasa da ihanet
Sezilerimin dibinde rüku eden en sakil mülkiyet:
Yine kalbin ritmi ve yine…
Devamı bil ki asılı kaderde:
Yoksa yoksa dercesine,
Yüklü ve saklı kilinde pas tutan mahrem.

Ne ki aşk?
Ne ki nefret,
Deme sakın ey münafık gölge:
Yitiminde bilfiil gömüldüğüm en derin lahit:
Kırsalı, devinimi nerde saklı ise,
Tutma kendini ve boca et tüm kinayeyi!

Asla, asla demesem de,
Hem kim bilebilir gönlün hezeyanını?
Sızan, sezen;
Dibe vuran en akil reçete,
Ellerimde o kor lehçe,
Ya, yürekte saklı o dirayeti gölgelerken beşer…

Asılsız bir kuramda yığılı en münferit tecelli,
Sakıncalarını alabildiğine görmezden geldiğim:
Susmalı belli ki hem onca konuştuğum yetmedi mi?
Son, sen, san, sin:
Harflerin gölgeli yalnızlığına mütemadiyen yenik düştüğüm.
Sünepe yargılar nasıl ki istifli bağrımda,
Hem bu oyuna en başından yenik başlamadım mı?

Kirli ruhlarda olsa keşke vicdanın buharı,
Demli rotamın kayıp ibresi:
Puslu gökyüzü,
Ellerimde Arap saçı kaybolmuşluğum,
Yıkasam da bulaşan,
Yıkılsam da dirilmeyi maharet bilen:
Sondan bir evvel,
Yankısı, yengisi kılıksız bir mecra:
Sırnaşık tekel rütbemin goncası:
Gülden ibaret olsa keşke karaçalı bahçesi…