bazen hiçbir şey düşünemiyorum

diyecek sözüm olmuyor

kelimeleri unutuyorum

sadece susmak istiyorum



bazen başucumdaki kitabı

paramparça etmek istiyorum

bir şiiri harflerine ayırıp

işte hayat bu demek istiyorum



bazen yarın telaşına yenik düşüyorum

ağlayamıyorum

bazen hiçbir şeyi umursamıyorum

düşlere dalıyorum



bazen tutunabilirim diyorum hayata

anne kucağına alışmış bebeğin

öksüzlüğü çöküyor üzerime

korkuyorum işte



bazen kemirgen düşüncelere yenik düşüyorum

tanrıyı bile unutuyorum

afili intiharlar geçiyor aklımdan

aklımı yitirdiğimi söyleyenler oluyor

tuhaf!

bazıları deliliğe övgüler yağdırıyor


bazen izmarit kokusundan ibaret sanıyorum hayatı

içten içe yanarken

özentili buluyorlar halimi



bazen canım daha da çok acısın diye

tenimde geziniyor parmaklarım

bir şey arıyorum tepeden tırnağa

sanki acının merkezini bulmuşum gibi

bir yerde duruyorum

tenimi kaşıyorum,

daha da...

derimi sıyırıyorum,

daha da acısın...

etimi kazıyorum,

kanatana kadar...

feryat figan, bağır çağır

ağlamadan duyulmuyorsun ki



sonra geçti sanıyorlar

zaman da çaresiz halbuki

merhum yaraların sızısı kalıyor yadigar



uzun zamandır ağzımda bir avuç kül tadı

ne çiğneyebiliyorum

ne tükürebiliyorum.



Hüseyin Gökmen

04.08.2016

12:10