0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1269
Okunma
Siz uykunuzdayken görürdüm onları
saatin tıkırtısı susar
takvim yapraklarından silinirdi tarih
gecenin üşüyüşü son bulur
ılık bir nefes olurdu hayat
beyaz tüy rengindeydiler
telaşları yoktu
huzurdan dokunmuş bir giysi her birinin sırtında
yaprağın ılık yelle titreyişiydi bakışları
kendi hallerine bırakılmışlardı
saf ve özgür
Kim miydiler?
durmuş bir zamanın bekçileriydi sanki
Ne mi yapıyorlardı?
gecenin nöbetini tutuyorlardı
Gördüğüm neydi?
suskunluklarıydı gördüğüm
çocuk masumiyetiyle
hangi ara oldu bilmiyorum
olan olmuş büyümüşüm fark etmeden
yiten çocuk hevesleri gibi
gelmez oldular bir daha
kırık bir kurşun asker
camdan bir balerin
yatağımın başucunda
ne zaman bir kabustan sıçrasam
suskunluklarını dinliyorum
usulca.
Hüseyin Gökmen
08.06.2016
12:30
5.0
100% (1)
