5
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
789
Okunma

Korkuyorum
Yalnızlığın esir almasından beni
Sensiz sabahlara uyanmak çok zor
Engeller büyüyor gözlerimde
Aklımla yüreğim arasında kaldım
Yanlış bir şey söylerim diye
Çekiniyorum
Mutluluk hep teğet geçer
Kimseyle bir alıp veremediğim yok
Öyle bir yerdeyim ki
Ne olduğu belirsiz
Araftayım
Gezdiğim tüm sokaklar boş
Arkamdan konuşulanları duyar gibiyim
Halime gülüyor kaldırım taşları
Her taraf sessiz
Ölüm sessizliğine bürünüyor yer - gök
Sabahları uykumdan uyanmak istemiyorum sensiz
Aramıza kimse girmesin
Değmesin sihirli değnek bozulmasın bu büyü
Sensiz bir sabaha uyanmaktan korkuyorum
Aklıma düşüyor o mahzun gözlerin
Kumdan kaleler gibi
En küçük bir rüzgarda yıkılıyorum
Seni kaybetmekten
Ne kadar korkuyorum anlıyor musun ...
Refik
31 . 07 . 2016
İstanbul
5.0
100% (7)