Bir masal anlat bana
Gözlerim kendiliğinden kapansın
Çok uzak diyarlara gideyim
Nefes alamadığım bir zaman aralığından

Etkilesin gök kuşağının rengi
İmkansıza uzanmak ister gibi
Tutmak isterim ellerini sımsıkı
Bir daha karşılaşmayız belki

İçinde aşk olmayan
Boşa geçmiş bir hayat
Konuşsam yalnızlığım gelir aklıma
Yıldızları seyrederim penceremden her gece
Bana senden daha yakındır onlar

Üşüyor ellerim ruhum tutsak
Titreyen bedenimin çaresizliğinde kayboluyorum
Gözlerimin önünden geçiyor
Bir hiç uğruna heba edilen yıllar

Yavaş yavaş tükenir bildiğin ezgiler
Hissedersin ta yüreğinde
Aşk diye bildiğin heyecanların eksikliğini
Hayallerini ertelemek zorunda kalırsın

Beyazı siyaha çalan gecede
Sol yanım eksik kaldı gidişinle
Eksilmiş halimleyim seninle
Her sabah uyandığında
Tanımadığın bir yüz göreceksin karşında

Atarsın nefretini içine
Canımı acıtan birşey var yine de
İçimdeki bütün sesler sustu
Masum değilsin artık gözümde
Evlerin ışıkları sönüyor bir bir
Benim çektiklerimi yaşayacaksın sen de
Kısacık zaman diliminde
Aynalara bakacak yüzün de olmayacak
Kim bilir
Duyacaksın gaipten bir ses belkide
Ölüm ve yaşam arası
Hayat ince bir çizgidir ...


Refik
01 . 08 . 2016
İstanbul