Devrildikçe ruhumun yorgunluğuna, düşe sarılır sancım
Ayrı sarılışların ıslak yataklarında, ben kokuna sarılırım
Dönerim her kirpiğime değişte kendime, tükenir saatler
Birbirinden ayrı kürekler gibi, dökerim sevgimi sulara

Sözcüklerin ılıman limanından girince aşk ansızın ruha
Gözkapaklarımı aralar rüzgâr, büyür isimsiz çığlıklarım
Kalburüstü bir zaman yolculuğunda sevdaya yürürüz
Soylu bir dokunuştur özlem, soyunur tenimizde gece

Çoğul mevsimler büyür bakışlarımızda, ısınır ellerimiz
Ay kırığı gülüşlerinin zemherisinde mevsimler yenilenir
Yakılır derinlerde hüznün gözleri, savrulur sevi denizlere
Söner ışıklar, sen gelince bütün geceler karanfil kokar

Yıldızlar yerini terk etmeden bir göktaşı gibi insek toprağa
Çürümüş düşünceleri söküp yerinden, sevgiyi diksek ruhlara
Yoklukları tıkarak bir zindana, mutluluk dağıtsak umutsuzlara
Sonra ıslanıp deli yağmurda, uyusak bir sokak lambası altında

Selahattin Yetgin