Bir yanış var dudaklarımda
Susuzluktan değil ha
Sıcağın yakışından hiç değil
İçime düşmüş ateşli bir sancı
Kıvrandırır durur
İçim yangın yeri tarifsiz bir halde
Gözlerim dolu dolu
Sesim kısık
Konuşmaya mecalim yok
Ayakta durmaya çalışan bir beden
Çaresizlik ah o çaresizlik
Nasıl anlatılır ki
Konuşamazsın yanarsın için için
Eldeki yara çuvaldaki delik derler ya hani.
İşte tamda öyle bir haldeyim.
Yalnızsın bir başına.
Kimsesizlik neymiş anlarsın.
Hani hep dolu doludur ya etrafın.
Çekilip gitmiş herkes bir anda.
Yalnız kalışın yanışın nasıl anlatılır.
Bir el arar ellerin tutunacak.
Sarılacak bir dost arar.
Teselli edecek söze muhtaçsındır
Ama yok işte yok.
Anlarsın nasıl kimsesiz olduğunu
Hayıflanırsın içindeki ateş kor olur
Diline gelir diyemezsin diyeceklerini.
Hep kucak açtıkların sırtını döner nedensizce.
Bir daha sendelersin.
Bu kaçıncı sarsıntı geçirdiğim bilmiyorum.
Dost diyorum dost bildiklerim umarsız.
Can dediklerim suskun.
Canım yanarken içime ağlayışlarım
Görmesin kimseler bu çaresizliğimi diye gizlenişim.
Kuruyan dudaklarımdaki susuzluğumu bilseydin.
Şimdi o kadar çok muhtacım ki yağmura
Hemde bardaktan boşalırcasına yağmasına.
Sönsün içimdeki bu kor ateş.
Islansın dudaklarım.
Çık gel o kapının ardından hadi gel artık.
Ayaklarım yere basmıyor.
Gözlerimde yağmur taneleri.
İçimdeki tarifsiz acı.
Ve gece karanlıkla örtülü.
Hadi gel dualarla beklediğim.
Yanışıma yağmur
Geceye aydınlık
Umutlarıma ışık
Sessizliğime ses
Yalnızlığıma arkadaş
Bak seni bekliyorum hadi gel.
Gel artık gel....

Mehmet DEMİR sk.