Sessizliğin uğultusu saklanıyor parmak uçlarımda
Kaçak bakışlarının rahlesinde viran şehirler
Yarınsız düşlerin konvoyları geçiyor uzaktan
Adımlarımda titrek bir yalnızlık, dilimde ismin
Gözlerimde yüzüstü aldanışlar, tenimde kıymıklar

Her şeyi silip ansızın, en başa dönmek dizlerinde
Parçalara bölmek sessizliği, uyanmak yeni düşlerle
Kanla sulanan şehirleri kutsamak, yaşanası sevilerle
Can kırığı anları gömmek, gün ışığına hasret derinlere
Unutmak aldanışları, aşka bölünmek vakitsiz seherlerde

Ne kadar inkâr etsem vedaları, dilimde ahraz bir ıslık adın
Yorgun kuşlar geçiyor yurdumdan, kanatlarında aşk kırığı
Buğulu ormanlar gibidir susuşun, nefesin cennetin ıslığı
Faili meçhul bir ölüm yokluğun, say ki cehennem yalnızlığı
Önce sen vur sahipsiz düşlerimi, şakaklarımdaki aşkın kırıklığı
Kundaksız bir sevda ruhumdaki, avuçlarımda hüsran çığlığı

Çorak topraklar yeşillenir dilimde, göğsümde geceler bir kadın
Yağmurlar yağar asırlardır gövdeme, yaramı bedeviler sarsın
Hangi çölün kumusun söyle! Sen gördüğüm son serabımsın
Nereye sokulsam yokluğun, uçurum kıyılarında açan şahikamsın
Denizler tuz bassın yarama, sen tenimdeki ilk ve son yazsın
Asırlar şahidim olsun ki yar, sen benim ilk ve son aşkımsın

Selahattin Yetgin