25
Yorum
47
Beğeni
0,0
Puan
2028
Okunma

Ve düştüm ellerinden
Gözlerin yerle yeksan bir şehir...
dudakların fay kırığı...
şiirlerin ise,dara çekilmiş,
dileksiz cellat amanı.
Meğer,
İnce ince örüp durduğum
bergüzar bir yalnızlıkmış senin adın...
can evimde koza,
kozada sessizce bekleyişmiş ahvalin.
Oysa biraz gülsen,
yıldızlar ceminde,
perçemine tutunurdu gökyüzü...
ay’ın eşgalsiz yüzü,
ateşin turuncu köküne,
aşk diye yazardı bedir simanı...
Hüznüne kırgın,
rüzgarına dargındım dün gece...
bilmeden sesinin rengini,
görmeden gözlerinin elifini,
tılısımlı ayetler gönderdim saba rüzgarıyla
aşkın cemâl olsun,can bulsun diye...
Şimdi söyle uzağımda ki sen !...
akçıl yıldız alayı gibi düşeyim mi ellerine,
yoksa, kümelenmiş ab-ı nisan çiselerimi alıp,
bahar bulutlarıyla,
gideyim mi uzak iklimlerin yad ellerine.
Dilek USTA