kirpiklerine düşen, kar tanesiydim.
kalbine süzüldüm, eridim.
mavi dumanlı bir gök üstümde,
dağların ağırlığında taşıdım özlemini.
ağıt yakan yüreğim,
kanadı kırılan kuşlarım var.
mayın döşenmiş sanki yollarına,
bekliyorum, gelmiyorsun.

ben bir topraktım sende,
sende yağmur damlasıydın bende
ben bir tohumdum,
sen çiçek çiçek açtığım bahçem.
göğsüne ektiğim sevdamdın.
filiz filiz seni büyüttüm.

içimde bir kahır var.
içimde çoğalır yükün.
çehrenin taşına çizilmiş yüzüm.
sanki soğuk bir el değer gibi,
sensiz geçiyor günlerim.

bir sabah uyanır gibi,
aynı yatakta.
çiçeğe dal olsan,
sevdaya yürek olsam,
bahara sen dolsan,
içimin ırmağında,
bir çocuk,
avuçlarımdan su içer gibi,
seni sevsem.

göğsümün derinliklerinden,
kalbine dokunur gibi,
bir papatya kokusunu,
içime çeker gibi seviyorum seni.
ve sende yaşamak bir ömür gibi,
bir ömre tutunmak gibi.

olur olmaz aklıma geldiğin zamanlarda,
içimden sımsıkı sana sarılarak,
seni sessizce seviyorum.

ve sanki bir şiiri yüzünde okur gibi,
yüzünü avuç içime alarak,
yüzünde bir şiire dokunuyorum.

ama sonra öğrendim ki,
senin yüreğin,
benim içimde yaşıyor.
bekliyorum, gelmiyorsun.

ibrahim dalkılıç

11/07/2016
20:30 izmir