üzerime giydiğim dünden arta kalan
boynuma teneke bir kolye astığım
yıllanmış bluz
geçmiş bayağı bir geçmiş
pembe renklerin üstünden
o zaman sürmeliydi gözlerim
kat kat rimelli kirpikler
sanırsın Türkân Şoray
fırfırlı eteğiyle geçiyor
çarşıdaki köprüden


seni giyindiğimi kimse bilmezdi
turuncu bir akşam geçerdi bakışımdan
Orhan Gencebay çalardı plâkta
teselli arardı cümle aşıklar
çıkmaz sokaktan başlardı hüzün
sarardı üstümüze sinmiş hazanı
yarım kalan aşklar bırakırdı kendini
sevgili her filmde ağlardı


daha çok kendimden gizlerdim
filmsiz gözyaşlarımı
kalkıp çevirmezdim lâmbanın düğmesini
tutsak alırdı karanlık acımasız koynuna
bir türlü sabah olmazdı
sen olmazdı yanında gözlerimi açtığım
günaydınım uzaktı


gören olmazdı, üstüme giydiğim sen
tenim olmuş bende yaşıyor
senle başlardı sokağın sesini duymam
hanın önünde Halime hala sallardı başını
sanırdım kinayeli sallayışı bana
neden benden çok başkaları büyürdü gözümde
didikler hayatımı
yan yana gelmeyeceğimiz insanlar


çıkarıp atamazdım seni üstümden
denizdin sen, ben suyunda balık..


01. 07. 2016 / Nazik Gülünay