Ayrılık kötü be papatya
İnsan ister mi sevdiğinden ayrılmayı
Hele ki kavuşamadan ayrılanlar
Ah be yar..ona diyecek hiçbirşey yok

Seni ilk gördüğüm anı hatırlyorum
Arkadaş beni çağrıyordu
Duymaz oldum o an hiçkimseyi
Sadece seni,senin sesini,birde sendeki sessizliği...Ha birde bendeki sensizliği...

Ölüm gelse çatsa kapıya
Yine de vazgeçmem
Ne senden ne de sana olan sevgimden
Gerçi hepside sensin
Bir tek sen...

Hadi o korkularını,acılarını,hüzünlerini bana ver
Ben yüreğimde ki yoksul sevgim ile kor edeyim onları
Gülümse,gülümse ki ben bir olayım
Gönlüne taht kurup öylece o gamzeli tebessümü izleyeyim

Vazgeçemem ...Ne senden ne de sana olan şu kimsesiz sevdamdan
Vazgeçmedim senden,vazgeçmem de...
Bir ara kaldın öyle,bırakır gibi oldum
Sebebi yüreğime neşter vurmuşcasına beklemem,
Sebebi o tebessümünü öndürmeye çalışanlar...
Sanmaki o an vazgeçtim senden

Ses kimsesiz,ayrılıklar vuslatta kalır da...
Yine de vazgeçmem senden
Ölüm gelsin sen olmadığın her sabah
Yine de vazgeçmem

Şu mevsim dahi yetmez
Şu çiçekler dahi yetmez
Güzel olan ne varsa yetmez
Sana olan şu kimsesiz sevdamı anlatmaya...

Nazımı bilir misin?Bizim Nazım..
Ne severdi Pirayesini
Nazım vazgeçmiş mi ki Pirayesinden
Ben vazgeçeyim senden

İçim dışım sana yazılmayı bekleyen kelimelerle dolu
Yüreğim sadace seninle, dopdolu..
Ne bileyim...
Garip,hayal eder mi bir insan her gece deli gibi sevdiği ile mutlu olmayı..

Vazgeçmem...Senden,asla vazgeçmem...
Ucunda ölümü görsem;
İki el sallar,ufak bir tebbesüm çakar,haydi eyvallah yarim beni bekler derim de...
Yine de senden vazgeçmem...