Neydi Mecnun’un bu şeyda hali?
Neydi kerem’in meczup hali?
Aşıklar hep mi gayri ihtiyari...

Şeydasını maşuğuna mı ithafi edememis yoksa,
Yüreğindekileri lisani hal mi eyleyememis...
Mecnun leylasina
Kerem aslina

Ölüm gibi kalben yakındı
Vuslat gibi de ayrı...
Gaybı da bilirdi eski aşuklar,
Vuslatıda...
Yaşamayıda,yaşatmayıda
Aşuk iken,maşuk olmayıda

Keremi ihsan eyledi
Şeydanın izzetinde yol alanlar
Geldi,geldi...
Yekdi yek sevdi,yekten bir oldu
Elif emsali...

Leylinin de bir duruşu var ki
Ceylan emsali...
Mecnun’un da Kerem’in de afaka karşı bir duruşu vardı...
Sanarsın ki ebediyyette can bulmuş birer pusula beklerler...Onların birer durusu vardı,onlar hep vardı....


Kendi ellerimle örseledim ben o teni..
Sahra da suya doymuş,
Âhirde sıcağa...
Elif şeyda’dır
Şeydanın vüchunda ise elif vardır...

Biz aşukların derdini
Ne şu dışarıda ki şoğuk esinti nida edebilir
Ne de soğuğun akıbetinde ki o sessizlik...

Dert her daim bedbaht değildir...
Mecnun’un derdi Leyli’si
Kerem’in ki ise Aslı’sı dır
Aşuğun derdi,fitriyetinde vuku bulan
Şeydalı meşkidir....