korunaksız silâhsız
karşında çıplak ve en doğal halimle
bütün isyan kanatlarımı indiriyorum yere
büyük ağacın altına sığınıyorum
kendini bile görmekten aciz kullarla
dünyayı kimbilir kaç kez dolanıyor günahım
melekler korkuyor yaklaşmaya


yukarı çıkıyor kimi insanlar boylarından
yarışta sanıyorlar kendilerini peygamberle
gerçekte peygamber tanımazlar
onu yaşatmayanlarla işbirliği içinde
tekrar tekrar öldürürler
elleriyle kazılır sevginin, hoşgörünün mezarı
taşta ne boş yaşadıkları yazar
bir de katillikleri


yetmiyor karşında çıplak kalışım
bütün yaptıklarım ateş olup yakıyor canımı
senden bir umut yaprağı istiyorum cennetten
cehennemden azad edilmiş
bir hayvan masumluğunda sana dökülmek
yeni kanatlarımı çıkarmak sonra


Tanrım!
ne olur bizi affet!
yüzümüzün bütün kopyalarını göster
arkalı önlü okuyalım
bütün k’ayıplarımızı!


28. 06. 2016 / Nazik Gülünay