Aklına gelen bildikleri her şeyi bana anlattı teyze Anne
Hayatını biz evlatlarına adamışsın
Kendin için değil
Bizler için yaşamışsın çileyle kederle Anne
Ne kadar beni sevdiğini anlattı
Küçükken altın sarısı saçlarımı okşayıp
Saçlarımı kokladığını yavrum diye bağrına bastığını
Öpmeye doyamadığını anlatı
Teyzenin anlattıkları doğrumu Anne

Bir tarafım incindiğinde ben ağlıyorken
Kendine kahredip ağlarmışsın Anne
Senin de yüreğin o zaman çok sızlarmış
Kendini helak eder benzin solarmış öylemi Anne

Teyze seni anlatırken gözyaşını tutamadı
Bende sensiz çok ağlıyorum Anne
Bilsen seni ne çok özledim
Yavrum bir tanem seni seviyorum demeni özledim Anne
Hıçkırıklar düğümlendi boğazıma
Bir söz söyleyemedim teyzeye Anne
Beni neden bırakıp gittin neden yalnız bıraktın
Sensizlikten korkuyorum Anne
Her yanım karanlık ve gece
Yıldızlar doğmuyor gecelerime
Güneşim doğmuyor gündüzlerime
Başkalarıyla konuşmaya
Bir yerlere gitmeye
Sensiz yaşamaya korkuyorum Anne
Biliyorsun düşsem tutanım yok elimden
Muhtacım bir bardak su verene
Oturduğum yerlerden kalkamam
Sendin elim ayağım sendin her şeyim
Beni kimse anlamaz, anlamıyor senden başka
Sensiz ne yapabilirim Anne
Her gün oturduğum yerde
Yarınlarımı düşünür yürek acısıyla
Kaderime ve kendi başıma
Ağlıyorum Anne

Düşersem kim tutacak elimi kim öpecek acıyan yerimi
Kim rahatlatacak güzel sözlerle isyankar yüreğimi
Kim okşayacak yavrum canım diye saçlarımı
Beni bırakıp gittin gideli her gün ağlıyorum Anne

Anne Allah’ın evlatlarına bahşettiği kutsal ilahi bir varlık
Gül gibi kokan göğsü evlatlarına huzur veren bir yastık
Senin kokunu özledim sensiz bu hayat çekilmiyor Anne
Seni çok çok seviyorum
Ağlarken gözlerimden düşen her damla senin için düşüyor Anne
Her an seni anıyorum
Göz yaşlarımı sen diye mendilime siliyorum
Ama yıkamıyor atmıyorum mendilleri
Sen diye tekrar tekrar kokluyor
Göz yaşlarımı yıkamaya kıyamıyorum
Gözyaşlarımı seviyorum saygı duyuyorum sen diye

Vasıf Temel Çobanoğlu
13.06.2016 Pazartesi
(devamı var)