Her damlasında sen varsın diye

Sen gittin gideli her gün ağlıyorum seni anıyorum
Bende artık ölüyorum dayanacak gücüm kalmadı
Hatıralarını unutmamak için
Hayatı sanki yeniden yaşıyorum senle Anne
Küçüklükten bugüne senle yaşadığımız anıları
Filim sahneleri gibi hayalimde izliyorum
O günleri tekrar,tekrar yaşıyorum bire bir
Hafızama kazıyorum derin cizgilerle Anne
Gecen günler bir tek oğlunu çok yordu
Hâlâ çocuksu duygularla bağlıyım sana
Çocuksu duyguyla çok seviyorum seni Annem

İçimde anlatmak isteyip de anlatamadığım çok şeyler var
Herkesin hayatına anlam katacak
Yarınlara umutla bakıp yollarını aydınlatacak,
Sağlığın kıymetini anlamaya,
Hayatın tezini yazacak
Okullarda ders olarak okutulacak
İçten gelen duygularla anlatmayı istiyorum

Herkes haline her an şükretmeyi hatırlatmayı
Doğduğun günden itibaren
Koşamamanın nedenli zor olduğunu
Kara bahtın seni hemen doğarken yakaladığını
Yılar geçtikçe her şeyi anlayıp
Elini uzatıp da bir nefeslik ilerideki nesneye ulaşamamak
Sevip de, sevilmemek gibi
Bir hayat yaşıyorum
Yüreğimde anlatmak isteyip de anlatamadığım
Çok şeyler var Anne
Hayat beni çok yordu çok çile ıstırap çektim
Yaşarken kazandıklarımın hepsini kaybettim
Dualarım tutmadı düş kırıklığı yaşadım
Sonunda bir hiç oldum
Ama maalesef yaşıyorum
Revamaydı hayatın bana taşıyamadığım
Yükü yüklemesi Anne
Omuzlarım cöktü hayatın sonumu ne
Artık bir şeyler olmalı ne olacaksa olsun
O yarını bekliyorum Anne

Çevremdeki riyakar insanlar sahte kişiliklerle
Yalan sözlerle anlatılan yaşantılar
Mutluluğu bilmeden,
Mutluluğu tattığını ve yaşadığını,
Anlatanlardan bıktım
Sahteliklerden bıktım
Artık hayattan yarınlardan
Bir beklentim bir umudum yok
Her acıya göğüs gerip
Acıyla kederle savaştı, çile çekti gönlüm
Hayat bu Vasıf’ı bu denli
Bedenimi, ruhumu, benliğimi çok yordu Anne

VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU
10.06.2016 CUMA