Buluşmuştuk seninle ayni hayatta,
İki bedende,bir kalp olmuştuk.



Islanmıştık,ayni hüzün yağmurlarında,
Kaybolmuştuk,sevda Okyanuslarında.



Kalbinin kıyılarına vuran bendim,
Senin bundan,haberin var mı ?..



Bir muma ateş olup,eriten sen,
Eriyip,yok olan bendim.



Kahır yüklü gecelerde,
Binlerce acıyı,ruhunda gizleyen ben,



Karabasanlı gecelerin sabahlarına,
Örselenmiş yürekle uyanan bendim.
Senin bundan,haberin var mı ?..



En karamsar ve çaresiz anlarımda,
Senin nefesindi,içimi bahar serinliğinin alması.



Özlemlerimin hüzünlerini taşıyan,
Ucu yanmış mektuplardı,beni sana taşıyan.



Yaktığın mektuplarda,yüreğim vardı.
Yanıp yanıp,yeniden küllerinden doğan bendim.



Sanki,gurbette yol alan ben değildim,
Gurbet benim içimde,sonsuza yürüyordu.
Senin bundan,haberin var mı ?..



Yalnızken tek başıma,
Bir ayağı kırık ahşap masada,
Tabağımda özlemlerim,birkaç dilim hüzün !
Ve bir bardak dolusu,zehir gibi hasret !



Aklımda hep sen oldukça,
İçsem de,içmesem de,zil zurna olan bendim !



Bazen,sigaramda duman duman,
Kadehlerimde,yudum yudumdu sevdan,
Senin bundan,haberin var mı ?..



Dudak kıvrımlarında beliren gülüşün,
İçimde açıp,boynunu sabah güneşine döndüren,
"Güne bakan"çiçekleriydi sanki.



Bulutlardan,beyaz yeleli atlara binip,
Yedi iklimde,Cennet bahçelerinde koşturan bendim.



Saman yolundan,başına ıhlamur çiçekleri yağan ben,
Kırk ikindi yağmurlarından sonra,
İçinde,rengarenk gök kuşağı çıkan bendim.



Böylesine coşku vericiydi sevdan,
Senin bundan,haberin var mı ?..



Hasretinle yanarken,içindeki odalara çekilen bendim !
Sabrın sınırına sığınmış yürekle,kavrulan ben,
Seni çok severken,kendine geç kalan bendim.



"Bir" etmiştim,iki bedendeki,iki yüreği.
"Ben" ve "Sen" olmaktan çıkarmıştım,
"Biz" de buluşturmuştum,ikimizi.



Aklımın önüne koymuştum hep yüreğimi.
Senin bundan,haberin var mı ?..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . .


Tuğal KÖSEMEN
16.Haziran.2016