Yapraklarım var benim,yaşam ayraçlarım
Hikâyelerinizin arasında sakladığım sonbaharlardan yadigâr kuş kanatlarım
Unutuşun ipini gökyüzüne kaptıralı ne çok olmuş
Ah!
Nerede balonlarım

Güneş
Güne eş yüzlerinizin sağanağında ağlamaklı!
Bakıyor yüzüme şaşkın şaşkın çocuklar
Umudu nasıl anlatmalı?

Kırmızı utanıyor kendinden
Kan acının seslenişinde kimi zaman bayrak kiminde cellat!
Zalimlerin dünyasında utanıyor şiir
Saklanıyor annesini kaybetmiş Kobaneli kuşçocuğun kalbine

Sonbaharlarda çiğneniyor tüm mezarlar
Toprak ölü,kan acı ve deniz kırmızı halâ
Parmaklarım yosun tutmuş
Sessizliğin son rayihası çığlıklar atıyor damarlarımda

Çokokrem rengindeydi dünya,balçıktan ölüler korosunda alnımızda toprak
Alnımızda kan yarası
Acıyı silemedi mendil
Yüreğim al kanar!
Al kanar halâ

Başımızın üzerinden toplar geçiyor
Toprağa basıyoruz
Uzaklarda bir adam çığlığı
Başı gövdesinden ayrılmış bir bedene üşüşüyor akbabalar
Yüzümüzün solmuş sonbaharlarında
Mevsim kanıyor
Bir çocuğu koparıp alıyor dalından rüzgâr

Anlatamazsın sıcağı
Bakışında yalnızlığı taşır kanatsız kuşlar
Su kirlendi
Kan kirlendi
Kırmızıydı bayrak!
Al kirlendi!

28 ekim 2014 G.A. apieceofrose /sinope