Soğuktu ellerin
Mor bir geceyi sığdırmıştın boynuna
Ellerin zamanın Atlas’ı
Sırtında taşıdığın dünya öylesine ağır
Ve hiç bir fotoğrafa sığdıramamıştım gözlerindeki bakışı

…………………
Ellerin sabun kokulu bir sabah günaydını kadar narindi geçmişinde
Ellerine nankör
Dünyaya cömert verendin !
Sen !
Kıyısında huzur bulduğum Tanrı kadar heybetli ve güzeldin !
……….
Şimdi aklımdan çıkmıyor ölüm
O kızıl bahçeli gün !
Aşk gibi yaşadığım zaman
Ve bitimsiz bir gonca gibi her gün açan gülüşün !
Sadece an’ı değil anıları da kutsardın gülümsediğinde
Ay ışığı kıskanırdı yakamozlanan sesini
Gece bin bir ulumasına hazırlanırdı çakalların
Sus pus olurdu ışıklı evlerin pencereleri
Bacaları tüten evlerdeki insanların sohbetlerinde bitimsiz bir anı olma ihtimalin geldikçe aklıma
İsyan boşanıyor zembereğinden

Sunaklarda kurban ettiğimiz adakların sebepsiz çığlıklarıdır zaman !
Zaman edilgen çığlığımız
Altında kaldığımız çığ
Gözlerini gözlerimizde unuttuğumuz ağaçlardır !