Kuruduk yer gibi, gök gibi
Kirli suların balıklarıydık, gözleri çapaklı
Ah’ı ak bir çapaya sevdalandık
Kuruduk sonsuz akan bir çay gibi...

Doğan güneşe eksik kaldı selâmımız
Mimozaları tütsüledik ağaç köklerinde, yoksul ve yoksun!
Sarnıçların gölgesinde üşüdük rüzgârlarla birlikte
Suçumuzca susuzdu avuçlarımız

Üşüdük
Üşüdük
Üşüdük...

Dem gibi bir tad genzimizde bunalan
Dem gibi bir sayha!

Şekersiz içilen çaylardaki o koyu demdi hayat!

Dam kırmızısı aşklarda üşüdük dost gibi.
Leylâ gibi gam gibi!

Heyhat!

Sonradan anladık solo bir alêyna şarkısıymış seslenişimiz...
Duyan duydu, duymayanlara nişan aldık!
Vurasıya!
Haykırasıya!
Çıldırasıya!

Üzümler şarap oldu sen gideli!
Dolduğunca hayat !
İnsanlar sarhoş
Ç aça ça
Ve gecelerin nidası
sevdamız
Biz kayboldukça yitik

Kararıyor ben’izlerimiz ve al yanaklarımız,
Ah ! O atlı karınca sırtlarında…

Uluyan bir gece var yalnız sokaklarda
İçindeki kor,sıkışmış bacaklarının arasına
Korkuyor sessiz olmaktan
Yine bir haykırışı düğümlüyor boynuna.

Hatırladığı hatıralarda gizlenen!
Kirli mi kirli bir atlıkarınca sefasıydı oysa
An dediğin bir h/arp sancısıydı parmak uçlarında

Bozguna uğratıldığınca kanıyor akşam sefaları, kanıyor sokak lâmbalarının aydınlattığı yollarda ins’an
Gölgeleri k/anıyor

Rayihasında baharın yine!... bir akşam donuyor !

Üşüyoruz !

//...........“Solmayan yıldızların suflesidir bahar!
Gölgesinde nilüfer çiçekleri!
Sularda yalnızlık ışıyor ve kar
Kamaştırıyor gözlerimi!..”.......//

apieceofrose-2014-2015 Şubat-Mart/G. A.