Eğilmem
bileklerimden kan gülleri aka dura
şafak sayan göz bebeklerim
dura dura çağlayan ırmak arar

Eğilmem edem,
gece nuksetmeden hazneme
yükselmeden topum, tüfeğim
ölüm çalmadıkça kapımı
eğilemem
bileklerim kan gülleri arasında.

Eğilmem
sıra dağlar perçinler cesedimi
kaldırımlarda umutlarım
dolu dizgin akıyor zaman denen illet
Ve yasemin gecesi
hiç sevmemiş gibi davranırcasına.

Eğilmem
sevda yükü sırtımda
çığlık çığlığa kaçışan
ölüm kabarı tozlarım
Bakışlarım beyazı tadar
yüreğimde dünden kalan hezeyan
Sen
gecemin en şeref abidesi
gündüzlerin mülteci katili.

Eğilmem
sakallarımda çocuk terlemesi
gök kuşağı çizer bedenim
kesik parçalanmış sol yanım
kadavram kadar güzel mi?
Ve eğilecek çocuklara inat
kalkacak yarınlara inat
doğrulmaz bellere
bükülmez bileklere inat
İnat ki inat
Eğilmem
Eğilemem
Eğdirmem yüreğimi.


Resmiyet kaldırıyor bu sıraları
Evraklar arasında sıkışmış kişiliğim
Kaç zamandır güneş yüzü görmezim
Bilinmez, kırılmazım.
Evrağım tasdikler beni
Kaçamak bakışlar arasında ağlarım.
Susak yılan postu
Sema, sema’ya hükmeder
hakkıdır hakk’ın, hak tapan
karıncalar nasipsiz ölür
Ölümler insanlardan habersiz.
Bilinmezim, eğilmezim.
Ben, benim.

Kaldır peçeni neyninim;
Son bulmaz yolun son çarpanında
Haddimden taşan
nefsimden bu yana
Kaldır peçeni
Eğilmezlere, kaldır ki
gök devşirdikçe utansın
İnsanlar sevdikçe,
Toprak doğurdukça utansın
Kaldır ki
Ölüm geldikçe
…
Getirdikçe kışı
Kış hümsürdükçe kederi
Ölüm kedere eş değerse
Kaldır ki peçeni
Kokundan bulaşsın
korkularından.
Belki eşlik dağılır
akar yalnızlık ırmaklarca
Ve insanlar doğrulur
özgürlük adı altında
Seviştikçe, sever birbirlerini.
BEN EĞİLMEM

26.05.2016