Bir gece ansızın içime düşen hüzünde, size uzattım ellerimi,
Kalemimden çıkan her satırla adım adım yaklaştım size.
Atam,
Ulu önder Mustafa Kemal Paşam,
Yollar bile sizsiz biçare,
Kollarım sarılmaya size kerem,
Uzatın da ellerinizi Allah için bir kere öpüvereyim.
Bilirim ki sizinle arşa değecektir başım,
Sizinle huzur bulacaktır,
Şavşat’ım, Karsım, Sarıkamış’ım.
Sizinle ulaşacaktır ilaha kanlı gözyaşım.

Nerdesin mavi gözlü dev?
Hani o yedi düvel evrenin dize getiremediği,
Düşmanın el etek öpüp geri çekildiği,
Adı duyulunca tekbir verildiği,
O mavi gözlü dev nerdesin?

Hangi toprak yuttu seni söyle?
Hangi toprak yuttu?
Şüheda ne zaman fışkıracak topraktan,
Geçen bu devir hangi sefer?
Bak görüyor musun?
Ayak izlerimiz taşralı görünüyor,
Farkına yeni vardım,
Farkına yeni vardım atam,
Biz suçluymuşuz meğer.

(2 yıl önce yazmış olduğum bir şiir.) Tarih 2014’ün Şubat aylarında sanırım.