DEĞMEZ
İnsanoğlu çiğ süt emmiş arkadaş,
Gizli sırlarını açmaya değmez.
Tatlı dil, güler yüz yemmiş arkadaş,
Bazıları dost diye seçmeye değmez.

Dostunu seçerken kılı kırk yar ki,
Bazısının fikri o kadar dar ki,
Hatta içlerinde öylesi var ki,
Değil bir kurşuna, saçmaya değmez.

Seni mengenede sıktıkça sıkar,
Fırsatını bulsa ümüğün sıkar,
Böyle şerefsizler çıkara satar,
Olmayan şerefe içmeye değmez.

Dost vardır yüzüne bakılmaz asla,
Kullardan utanıp sıkılmaz asla,
Bunun ile başa çıkılmaz asla,
Bunlara bir fiyat biçmeye değmez.

Bazen pohpohlayıyıp şişirir seni,
Koyar tencereye pişirir seni,
Biraz havalansan düşürür seni,
Sahte kanatlarla uçmaya değmez.

Anlamaz içinde olan sızını,
Kötülükte alamayıp hızını,
Kışkırtır kanını, yahut canını.
Onun için candan geçmeye değmez.

Sanmasın beynimi geçirdi ele,
Bu gün güler,yarın gülemez bile,
Kapılıp gidecek bir coşkun sele,
Aylağın peşinden gitmeye değmez.

Dostluklar sürerdi mezara kadar,
Oysa günümüzde pazara kadar,
Ufacık çıkara,kendini satar,
Nankörün önünde gitmeye değmez.

Ben yandığım kadar o da yanacak,
Gün olup kanına ekmek banacak,
Tükürsen yüzüne yağmur sanacak,
Böylesi surata bakmaya değmez.

Erol’un yaptığı dostça ikazdır,
İstersen bunlarla yaranı azdır,
İstersen yaşarken kabrini kazdır,
Her dosta gönlünü açmaya değmez.
12.9.2015 Erol Köktaş