GÖMSÜNLER BENİ
Çok çileler çektim seneler boyu.
Tüm yaptıklarımın karı bumuydu.
Sevgiyle yaklaştım hüzn’oldu sonu.
Alnımın terinde boğdular beni.

Helali düşünüp haramdan kaçtım,
Mutluluk düşleyip kucağım açtım,
Rızkın kuyruğunda sıramdan çıktım,
Mecnun,melul,deli ettiler beni.

Issız dağ başına mezar kazarak,
Canlı,canlı üzerime basarak,
Şükretmek yerine nefret saçarak,
Dünyanın kirine sardılar beni.

Izdırabım bir gün duyarlar dedim,
Bunlar beni herhal anlarlar dedim,
Birlikten hep dirlik oluyor dedim,
Enayi yerine koydular beni.

Gece gündüz koştum kitlendim aha,
Eşimden,dostumdan tiksindim aha,
Böylece yaşayıp yaşlandım aha,
Elinin körüne gömdüler beni.

Yine de kimseye küskün değilim,
Mevlaam bilsin, bende pişman değilim,
Hırsız,nankör,arsız düşman değilim,
Yalancı yerinede koydular beni.

Alıştım dünyanın bunca derdine,
Erol böyle bastı elli dördüne,
Birkaç vefalı dost gönül yurduna,
Selavatlar ile gömsünler beni.
19.5.2016 Erol Köktaş